'n jaar later

Wat is een jaar, niets toch, de tijd vliegt voorbij.
In eerste instantie denk je dat het een ontzettend lang jaar gaat worden, en dan opeens is het om.

Als u op onderstaande link drukt komt er muziek tijdens het lezen...

https://www.youtube.com/watch?v=AnTwTazfLWE

Er is veel gebeurd afgelopen jaar, ontzettend veel.
Op maandag 24 oktober 2016 overleed Jan, op vrijdag 28 oktober herdachten we Jan tijdens een samenzijn in de Beckart en op 29 oktober is Jan in het bijzijn van zijn naasten gecremeerd in Diessen, daarna kwam de urn naar Sint-Oedenrode tot de dag dat Jan 60 zou zijn geworden.

Na het overlijden van Jan valt er een ontzettende stilte in huis, er komt gelukkig wel bezoek, vrienden komen langs en krijg ik steun bij het verwerken van het ontzettend grote verlies. En je weet dat je niet alleen zoiets doormaakt, maar wat is het gemis groot, het alleen zijn valt zwaar en is moeilijk. De avonden alleen zijn niet leuk, net zo min als de weekenden, je bent steeds weer blij als het maandagochtend is en de koffie al weer klaar staat bij je buufke.
De kinderen hebben hun eigen gezinnetjes en zijn druk met hun bezigheden en óók met het verwerken van het verlies en het gemis van hun vader, we kunnen niet dagelijks elkaars hand vasthouden, dat wil ik ook niet maar ik voel hun pijn ook.

Van vrienden krijg ik een uitnodiging om 'n week naar hun appartement te komen in Spanje, ff eruit, met twee handen neem ik dit aanbod aan en in december vlieg ik moederziel alleen naar Spanje, het ging goed, natuurlijk ging het goed, en ik heb daar een, inmiddels dierbare, lieve vriendin aan over gehouden, twee weken terug was ik nog bij haar in Zeist.
Die week in Spanje was heerlijk, ontspannend, geweldig weer, we troffen het, het was helemaal top, heerlijk gefietst, geluierd, lekker gegeten en heerlijk bijgebuurt!
Ik begon me weer wat mens te voelen, thanks friends.

De kerstdagen, oud en nieuw vier ik bij familie en vrienden in huis. Anneke is met zwangerschapsverlof in op 25 januari is het dan zover, lieve Pepijn wordt geboren, wat een geweldig mooi lief manneke, de zon schijnt weer.

Oma de Leest supertrots met haar negende achterkleinkind

De raam mooi beschilderd 

Apetrots op mijn vierde kleinkind

Toen ik met Karin bij Marianne was kwam het telefoontje !!
Meteen geproost natuurlijk !

Met Julie ga ik naar het theater, de eerste keer voor haar, ze vindt het helemaal geweldig, dat gaan we zeker vaker doen.

Julie in de blauwe Kei

Ik heb een adres gevonden (oud collega) waar ik een vrachtje aan medicatie en verpleegmaterialen naar toe kan brengen, en nog voor duizenden euro's speciale voeding, zij zorgt ervoor dat al deze spullen op een plek komen daar waar ze het geld voor zoiets niet hebben. Tis toch te gek dat het hier allemaal vernietigd moet worden, zelfs verpakkingen welke niet geopend zijn geweest.

Dan ben ik jarig, de kinderen, mijn moeder, m'n zus en ik gaan een hapje eten, Anneke ligt nog op kraambed maar Pepijn is er al bij :)



Tussendoor zijn er nog steeds bezichtigingen van het huis, wat inmiddels 7,5 jaar ongeveer in de verkoop staat, we hebben het huis toentertijd gebouwd naar onze eigen wensen, geen rechttoerechtaan huis, er zal toch wel ooit iemand komen met dezelfde interesses als wij toen hadden?

En dan is het Carnaval, overdag af en toe met ons carnavalsclubje weg, maar ook vooral oppassen op de tweeling, geen straf, heerlijk om Jens en Guusje bij me te hebben, het zijn zulke schatjes.
Tijdens de optocht door Papgat wordt Jan nog herdacht, zie onderstaande foto's.



Er worden verjaardagen gevierd, ik word uitgenodigd op etentjes of borreltje maar je voelt je vaak toch het derde wiel, het vijfde wiel, etc., je gaat alleen naar huis en komt terug in een koud stil huis en dan ga je maar slapen, what else?
Op Jan's verjaardag ga ik met Joan en Anneke lunchen en op 25 maart begraven we samen de urn. Het verslag en foto's hiervan heb ik al in een eerder bericht geplaatst.

Ondertussen houden vrienden de tuin op orde, dat lukt me niet met de pijnlijke schouder, maar aan die schouder wordt gewerkt in Mill.
Inmiddels ben ik ook bezig met de uitvinding van Jan. In november viel de rekening van het octrooi op de mat en moest ik beslissen wat er mee te doen. Ik heb 'm betaald maar dan moest er dit jaar wel iets mee gebeuren. Ik ben in contact gekomen met Maarten Steinbuch en hij helpt me verder, hij brengt me in contact met een hoogleraar van de TUe en daar wordt gestart met een haalbaarheidsonderzoek. Ik besluit daarop de mercedes van Jan te verkopen en een goedkopere auto voor mezelf daarvoor in de plaats aan te schaffen, het verschil gaat naar het onderzoek van de TUe. Er is regelmatig contact op de TUe, de jongens (studenten) werken er met veel plezier aan onder auspiciën van hun supervisors.

Dan ga ik enkele dagen naar Schin op Geul, vrienden zijn daar op vakantie en nodigden me uit, ook daar heerlijk genoten.
Daarna heb ik een grandioos uitje met Anneke, we gaan eten in de Keuken van de Leest, nee, niet in de keuken van ons mam, maar bij Jacob Jan Boerma, Anneke had dit op haar verjaardag gekregen van Wouter en ze mocht mij meenemen. Wat hebben we genoten, geweldig, we kregen ieder nog een gesigneerd kookboek van Jacob Jan en we mochten in zijn keuken een kijkje nemen.

En onze kleinkindertjes groeien ondertussen als kool, de schattebouten :)

Jens, Pepijn, Guusje

Julie in het Nijntjehuis

Er zijn uitjes, maar de avonden zijn stil, de TV is niets voor mij, die staat wel aan maar meer voor de levendigheid in huis. De weekenden zijn lang, ik heb er weinig zin meer in om maar steeds dat derde of vijfde wiel te zijn wanneer ik ergens wordt uitgenodigd en ik ga mijn heil zoeken op internet in de avonden, er zal toch wel iemand zijn waar ik wat mee kan kletsen op internet die zich ook verveelt in de avonden.

En ja hoor, via internet kom ik inderdaad in contact met anderen, en dan opeens is er iemand die mij erg triggert, een man, een weduwnaar. We raken aan het chatten, hebben ontzettend veel raakvlakken, onze beider partners werden in 2015 ziek, allebei dezelfde rotziekte, ook zijn partner overleed aan deze verschrikkelijke ziekte in 2016. Wie kon mij beter begrijpen en wie kon hem beter begrijpen? Uren zaten we te chatten, en later heen werd het whatsapp, en weer wat later kwam het bakkie koffie, en we praten nog steeds, kunnen lachen en huilen, kunnen naar elkaar luisteren en voelen elkaars verdriet en steunen elkaar, genieten van mooie muziek, theater en koken graag samen. 
We praten inmiddels niet meer via internet, daar zijn we nu aan voorbij gegroeid.

Nu even terug naar juni.......
Op 1 juni wordt er een voorlopige koopakte getekend, het huis is verkocht, tot 1 december kan ik er blijven wonen. We kunnen proosten. Wat een opluchting, ik hoef straks niet meer stikalleen in dat grote huis te wonen, misschien kan ik na 1 december zelfs weer slapen.

Dan gaan Gerard en ik enkele dagen weg, we volgen het concept van 'boer zoekt vrouw' een beetje, dus er komt een weekendtrip, een waarin we elkaar beter leren kennen. En ook dat zijn gezellige dagen in een zonovergoten Valencia.

Nooit had ik verwacht dat ik na Jan nog ooit op date zou gaan, Jan wel, die kende me dus beter, die wilde ook graag dat ik niet alleen zou blijven en dat ik op zoek zou gaan naar een nieuwe partner, ik verklaarde hem toen voor gek.....

Gerard moet in die tijd vaak naar het buitenland voor zijn werk, we merken dat we elkaar ontzettend missen in die tijden,

In september gaan we nog enkele weken rondtrekken door oost-Europa met de camper, en als je drie weken op elkaars 'lip' zit en er valt geen enkel verkeerd woord, dan weet je…..het zit wel goed!

Helaas, er zijn enkelingen die niet blij zijn met hoe ik mijn leven nu leef, maar staat er een tijd voor, zijn er 'gebruiksaanwijzingen'?  Jan zit in mijn hart, voor altijd, er is daarnaast ook plek voor anderen, is dat gek, ik ben een gelukkig mens dat ik meer mensen in mijn hart kan toelaten.

Dus lieve mensen, er komen nieuwe tijden aan, nu ben ik druk met de verhuizing, vele emoties komen los, je krijgt twee levens die 38 jaar met elkaar verbonden waren door je handen. Vele tranen heb ik al gelaten, het is moeilijk maar ik moet er doorheen. 

De verhuisberichtjes komen t.z.t. nog wel.

Ik wil iedereen bedanken die er afgelopen jaar voor mij waren en vooral óók voor mijn kinderen.

Het ga jullie allen goed.

Na de verhuizing plaats ik hier nog een collage van Jan.

Lieve groet, Ans xxx